Alle recensies van Tom V.
Gepost op: 16 juni 2013
cd & lp???
Ik heb dit product besteld. er stond in de titel CD & LP voor 18,99. Dit kon ik niet laten liggen. Een koopje!
Gepost op: 15 december 2011
Review
De fans van de Belgische hardcoreband Do or Die moesten lang wachten op de release maar op 11/11/11 werden ze eindelijk beloond met de band hun nieuwste album Do or Die”. Fans van Agnostic Front, Bring Me The Horizon en Madball zullen dus zeker en vast wel aan hun trekken komen.
Met dit album heeft de band het recht om klaar & duidelijk te zeggen “ we zijn terug en we zijn sterker dan ooit”. De reden waarom ik dit zeg is omdat de groep graag lang op zich laat wachten op het gebied van releases. Als ik jullie wil vertellen hoe het album ongeveer klinkt dan moet ik refereren naar BMTH. Sommige tracks hebben veel weg van die punkband maar toch zorgt Do or Die ervoor dat ze steeds hun eigen sounds geven aan elke track. Op die manier treden ze in de stappen van hun vorige releases die ook positief bevonden werden door diverse reviewers.
Toch heeft de groep ook zorg gedragen voor de melodieuze fans. Zo zorgen ze ervoor dat heel wat refreinen in het genre hervallen en brengt dit een speciale achtergrondgedachte naar voren. Tevens lieten ze gitaarliefhebbers ook niet de in kou staan want met hun speciaal ingevoerde riffs kan de air guitar niet achterwege blijven.
Het wachten was dus best de moeite waard.
Gepost op: 20 juni 2011
Caliban - Coverfield
Caliban behoeft geen introductie, ondertussen is het ook alweer twee jaar geleden dat de heren Say Hello To Tragedy op ons loslieten. Anno 2011 komen ze ter voorbereiding van het volgend album langs met Coverfield een EP met ...
Ja je raadt het goed, met covers. Een viertal covers prijken op deze schijf, My Girlfriend's Girlfriend, Sonne, Blinded By Fear en Helter Skelter. En laat ons eerlijk zijn, ieder muziekliefhebber kent deze vier nummers uit zijn broekzak. En dat brengt ons dan ook direct bij het grootste minpunt van deze release, de overbodigheid. Ook al brengt Caliban een leuke versie van bovenstaande klassiekers, ze zijn compleet nutteloos.
Het Helter Skelter nummer heeft misschien een originele toets, de At The Gates cover is bijna identiek aan het origineel. Dat Caliban met deze nummers succes oogt tijdens hun live prestaties is meer dan duidelijk en kan ik volledig inkomen. Maar covers op een schijf zetten, neen dat hoeft niet. Is er dan een blijk van gebrek aan inspiratie om een nieuwe release uit te brengen? Heeft de druk van het label er iets mee te maken?
Kortom, Coverfield, laat die maar links liggen. Beter dat je de originele versies beluistert.
Tracklist
1. My Girlfriend's Girlfriend [Type O Negative cover]
2. Sonne [Rammstein cover] 03:47
3. Blinded By Fear [At The Gates cover]
4. Helter Skelter [The Beatles cover]
Gepost op: 11 juni 2011
The Human Abstract - Digital Veil
The Human Abstract werd opgericht in 2004 samen met de gitaristen Dean Herrera en A.J. Minette, drummer Brett Powel, basgitarist Kenny Arehart en zanger Nick Olaerts. Het duurde niet lang vooraleer de groep een demo uitbracht en de leden waren standvastig voor in de toekomst nog meer demo’s op te nemen samen met Spineshand, Silent Civilian en Logan Mader.
In 2006 bracht de groep hun debuut album Nocturne uit en in 2008 volgde een tweede album Midheaven. De groep heeft zichzelf met dit tweede album sterk bewezen en algauw begonnen fans te vragen achter een derde album. In 2009 begon de groep dan ook met het schrijven van nieuw materiaal voor hun nieuwste album Digital Veil. Dit album lag vanaf 8 maart 2011 in de schappen.
Digital Veil zorgde voor wat opschudding in de metalwereld. Een band dat start in 2004 en zich nu al heeft opgewerkt tot één van de betere metalbands in hun omgeving kan niet anders dan jaloezie opwekken bij collega muzikanten. Maar goed, daarover gezwegen kan ik zeggen dat de tracks eigenlijk wel wat kracht met zich meedragen. Zeker als we ze vergelijken met hun vorige album. Je merkt duidelijk dat er stevig aan gesleuteld werd en dat de groep geluisterd heeft naar de commentaren.
Tevens berust het album op zowel de zachte als de harde factoren. Sommige nummers durven zelfs eens wat weg te hebben van Muse totdat een gitarist dan onverwachts beslist om er extra snaartje bij te steken. Vanaf dat moment besef ik opnieuw dat The Human Abstract aan het werk is.
Persoonlijk vind ik dat de groep een hele grote vooruitgang heeft geboekt in vergelijking met hun tweede album. Ze hebben duidelijk geluisterd naar de commentaren en hieraan gewerkt. Met Digital Veil bewijst deze groep dat ze het waard zijn om de festivalzones nog meer te betreden.
http://www.snoozecontrol.be
Gepost op: 11 juni 2011
Alberto Rigoni - Rebirth
Op 24 mei bracht de bassist Alberto Rigoni zijn tweede album Rebirth uit. Het debuut album van deze artiest viel bij mij alvast in de smaak, zeker omdat het geleid werd door een bassist. De ondersteuning in het tweede album komt van Gavin Harrison, John Macaluso en vrienden van DGM, Astra en Twinspirits. De volledige band line up vindt je onderaan deze review.
Alberto zijn tweede album is een mix van heel wat genres. Vooral de progressieve rock en instrumentale melodische metal wordt op de voorgrond geplaatst. Niet iets wat we echt zouden verwachten van een basspeler maar toch is het zo. Rebirth herbergt 9 tracks die heel erg uiteenlopend zijn. De ene keer waan je jezelf in een rock habitat terwijl je een track verder het gevoel zou hebben alsof je op een gothic festival terecht gekomen bent.
Toch zijn alle tracks mooi gebalanceerd naar een goed geheel en herken ik geen storende elementen die het album minderwaardig zouden moeten maken. Desalniettemin is dit album zeker en vast een aanrader voor iedereen die bas gitaar speelt. Want Alberto weet hoe hij ermee overweg moet en heeft dit album tot een waar festijn kunnen herleiden.
Band line-up:
Alberto Rigoni (bass)
Yves Carbonne (bass on 2, 3)
Michael Manring (bass on 3, 6)
Gavin Harrison (drums on 1, 5, 7)
John Macaluso (drums on 3, 8 )
Jonas Erixon (vocals on 5, 7)
Tommy Ermolli (guitars on 1, 5)
Simone Mularoni (guitars on 7)
Federico Solazzo (keyboards on 1, 2, 9)
Filippo Lui (keyboards on 5)
Emanuele Casali (keyboards on 7)
Andrea Pavanello (keyboards on 8 )
Tracklist:
1. Free
2. Rebirth
3. Story Of A Man
4. The Net
5. Emptiness
6. A New Soul
7. With All My Forces
8. Ontogeny
9. White Shine
http://www.snoozecontrol.be
Gepost op: 11 juni 2011
Arch Enemy - Khaos Legions
Dat Arch Enemy jou onbekend zou klinken in de oren, dan kom je toch van een andere planeet. Deze Duitse, Zweedse samenwerking is één van de weinige formaties die doorgebroken is met een extremere vorm van metal. En met Khaos Legions zullen er nog een hoop nieuwe zieltjes gewonnen worden.
Wat mij in eerste instantie al onmiddellijk opviel bij het beluisteren van het album waren de diepgang van de teksten en dit in harmonie met de ijzersterke riffs van de gebroeders Amott. We kunnen misschien verwijten dat Arch Enemy een stuk van het succes te danken heeft aan een vrouwelijke verkondiger van brutaliteit maar Angela Gossow is toch één van de betere in het genre. Haar stem blijft nog altijd overeind staan en zorgt voor de nodige ‘shivers down our spine’.
Eindelijk een nieuw album dat vol staat van rebellie tegen onderdrukkende autoriteiten. Met nummers zoals ‘Yesterday is Dead And Gone’ en zelfs een beetje black metal in ‘Through The Eyes Of Raven’ is de toon gezet en kan iedereen aansluiten bij de Khaos Legions.
Zijn er dan minpuntjes? Bitter weinig het enige element dat mij stoorde was het feit dat het stemgeluid van Angela wat naar de achtergrond is verschoven in de mix. Waarschijnlijk om hun muziek nog toegankelijker te maken, maar dit hoefde totaal niet voor mij. De melodische death die Arch Enemy ons dit jaar heeft gebracht zal nog lang weerklinken in de speakers !
Tracklist:
1. Khaos Overture
2. Yesterday Is Dead And Gone
3. Bloodstained Cross
4. Under Black Flags We March
5. No Gods, No Masters
6. City Of The Dead
7. Through The Eyes Of A Raven
8. Cruelty Without Beauty
9. We Are A Godless Entity
10. Cult Of Chaos
11. Thorns In My Flesh
12. Turn To Dust
13. Vengeance Is Mine
14. Secrets
http://www.snoozecontrol.be
Gepost op: 3 oktober 2009
Hatebreed - Hatebreed review
Zoals ik jullie al enige tijd geleden kon vertellen is de release van Hatebreed aanstaande vrijdag 2 oktober 2009. Het nieuwe album van Hatebreed genaamd Hatebreed is de opvolger van hun cover album For The Lions. Na enige navraag bij diverse fans blijkt de mening over het algemeen dezelfde te blijven. Supremacy is en blijft tot op vandaag het enige echte goede album van de band. Wat niet wil zeggen dat de rest slecht was, integendeel.
Maar laten we geen oude koeien uit de gracht halen. Het allereerste nummer op hun nieuwe album heet Become the Fuse en het duurt dan ook niet lang alvorens je de kracht van de band opmerkt. Ze zijn duidelijk hun metalroots nog niet verleerd. Doch blijven ze de perfecte combinatie geven tussen hardcore/metal & soms zelfs punk invloeden. Sommige mensen beweren dat het eerste nummer heel wat weg heeft van Slayer, maar dit vind ik totaal niet.
OH, Become the fuse!
Het 2de nummer Not My master start dan weer vrij sereen waarbij er na enkele seconden een directe omschakeling plaats vind naar hardcore. De rustige intro brengt wel even kalmte maar bij live optredens betekent dit vermoedelijk de opstart van een heuse mosh. De krachtige riffs en het stevige gedeelte binnen de volledige tracklijst blijft een optimaal genietpunt voor menig metal/hardcore lievende fans.
Vooral bij het 3de nummer Between Hell and A Heartbeat merk je halverwege het lied een mooie gitaarsolo verschijnen. Jammer genoeg is deze van korte duur maar men zegt altijd beter iets dan niets!.
Its all a dream!
Als ik elk nummer apart ga bespreken zijn we een heel eind op weg. Vandaar dat ik vanaf nu het album op zijn geheel ga bekijken. Het album bevat zon 14 liederen met een gemiddelde duur van 3 minuten/lied. Zoals we wel verwachten van Hatebreed dienen er ook zachtere nummers tussen te zitten met het slowmotion effect. Het lied In Ashes They Shall Reap voldoet perfect aan die eis tussen prachtige metal/hardcore in slowmotion versie.
Born To Bleed, Fighting to succeed!
Zoals we allen wel weten is de mix tussen metal & hardHatebreed groeps fotocore niet nieuw. Dus moet een band met vernieuwing komen of beter gezegd: men dient hun fans te verassen. Hatebreed slaagt hier keer op keer in en laat ons bij elke nieuwe release en live optredens genieten van de perfecte mixture. Hatebreed heeft een status opgebouwd die ze niet gauw zullen verliezen, tot dusver is zeker.
Zoals ik in het begin wist te melden zitten er ook punk invloeden in deze band. Daarom verwijs ik even naar het lied Every Lasting Scar welke naar mijn mening op dit album één van de stevigste hardcore/punk track is. Scream Everyone verwoorden ze in hun lyrics. Wel mannen, you did it!
WE ARE!
Om deze review in alle sereenheid af te sluiten zeg ik nog volgende: men verwacht van Hatebreed dat ze aggresief en krachtig uit de hoek komen, in dit nieuwe album bewijzen ze zichzelf nog maar eens en bewijzen ze dat ze hun passie voor muziek nog niet kwijt zijn. Hatebreed heeft met dit album opnieuw een plaats veroverd bij hun fans.
Marcus AureliusDe Romeinse keizer Marcus Aurelius zei ooit volgende uitspraak: Vergeet niet, het is de geheime kracht, diep in ons weggeborgen, die onze drijfveren stuurt daar komt die overredende stem vandaan, daar ligt de kern van het leven, daar, zouden we zelfs kunnen zeggen, is de mens zichzelve."
Vind jij jezelf in dit album? Dan is dit album voor jou gemaakt.
Tracks:
1. Become the fuse
2. Not my master
3. Between hell and a heartbeat
4. In ashes they shall reap
5. Hands of a dying man
6. Everyone bleeds now
7. No halos for the heartless
8. Through the thorns
9. Every lasting scar
10. As damaged as me
11. Words became untruth
12. Undiminished
13. Merciless Tide
14. Pollution of the soul