Terwijl de liefhebbers van de mainstream hitlijsten vaak niet eens weten wat hun artiesten in de liedjes zingen, luisteren de goths heel goed naar wat er op het podium gezongen wordt. De songteksten zijn minstens zo belangrijk als de muziek zelf. Je wilt je identificeren en meegenomen worden in een wereld van vergankelijkheid, diepzinnigheid, verhalen en melancholie. Sociale kritiek staat ook bovenaan de populariteitsschaal van songlyrics.
Met name in de Nieuwe Duitse Kunst des Doods zijn de liedteksten ware kunstwerken. Ze doen denken aan poëzie en laten veel ruimte voor interpretatie. Hier worden vooral gemoedstoestanden bezongen die in het rijk der duistere emoties liggen: Angst, woede, verdriet, eenzaamheid.
Gothic rock gaat vaak over liefde en new wave gaat over het bizarre en duistere. Het spreekt vanzelf dat veel gebeurtenissen waarover gezongen wordt 's nachts plaatsvinden. De middeleeuwse bands en het heidense volk vertellen over legenden, natuur en vervlogen tijden. De EBMers geven de voorkeur aan militante teksten die passen bij de muziek.
Sociale kritiek is te vinden in alle muziekgenres van de zwarte scene. Zelfs Robert Smith van "The Cure" zong "This is a lie", verwijzend naar de kijk van de maatschappij op liefde en vriendschap, terwijl Project Pitchfork bijvoorbeeld de wreedheid van dierproeven aan de orde stelde met "Human Crossing".
Muzikanten die op het podium willen zingen over vrede, vreugde, vrolijkheid en goede humor zouden hoogstwaarschijnlijk zonder publiek spelen op de festivals van de gothic scene, hoewel een of twee genietbare liedjes zelfs door de somberste goths getolereerd zouden worden als ze in een passende sfeer werden uitgevoerd.
