Normale samenleving houdt van mooie landschappen, gelukkige mensen, prachtige gebouwen en zonnig weer. Goten daarentegen maken heel andere foto's. Ze zijn gewijd aan vergankelijkheid en zoeken hun fotomotieven op begraafplaatsen, verloren plaatsen en rotte plekken. Verloren plaatsen zijn bijvoorbeeld oude industriehallen, spookdorpen of lege huizen. Eenzame kastelen, voormalige kloosters of ruïnes zijn ook uitstekende fotomotieven voor het zwarte tafereel. Sommige scènefotografen plannen hun vakantie zelfs rond de passie voor fotografie. Ze reizen bijvoorbeeld naar Tsjernobyl, waar in 1986 een reactor ontplofte in een kerncentrale. In het voormalige rampgebied zien delen er nog net zo uit als toen de mensen hun huizen voorgoed verlieten.
De eenzaamheid van de Lost Places wordt aangevuld met de aandacht voor Rotten Places. De motieven tonen vernielde, vuile of vervallen details en thematiseren zo de vergankelijkheid. Op begraafplaatsen wordt melancholie gevangen en een blik geworpen op de verhalen uit het verleden. Eenzaamheid, vergankelijkheid, melancholie: de resulterende foto's belanden op posters en billboards of in tentoonstellingen. Fototentoonstellingen zijn een vast onderdeel van veel grote gotische festivals. Een ander groot vakgebied in de zwarte scène is mensenfotografie. Natuurlijk worden ook hier melancholische en introverte poses verkozen boven "grijnzend in de camera". Een bekende fotograaf in de scene is Marcus Rietzsch, die ook elk jaar een glossy magazine uitgeeft met impressies van de WGT.
