Heksen, vampiers, griezelige wezens, vergankelijkheid, spoken, begraafplaatsen, angst en duisternis: Goten houden van verhalen met een duister tintje. De scène is vooral dol op enge en horrorliteratuur. Dit is waar ideeën voor outfits worden gestolen, dit is waar mysterieuze namen worden opgepikt en dit is waar mensen achterover leunen in lezingen en genieten van de koude rillingen. De populairste verhalen zijn waarschijnlijk die over Dracula en andere vampiers - bijvoorbeeld Lestat en Louis van Anne Rice. Nosferatu is ook een begrip. De "Symphony of Horror" werd als speelfilm uitgebracht in 1922. Het verhaal was doorspekt met vampiers, occulte symbolen, romantiek en muziek. Goths houden ook van griezelverhalen over geesten, het bovennatuurlijke en het mysterieuze.
Verhalen van deze tijd hebben ook een grote invloed op de zwarte scène. Ze hoeven niet eens in boeken te staan. "The Crow" is bijvoorbeeld gebaseerd op een stripboek. Het verhaal over Eric Draven, die op Halloween sterft en - vergezeld van een kraai - terugkeert uit de dood om wraak te nemen, is zeer bekend in de Zwarte scène. De outfit van Eric Draven uit de filmversie is vele malen gekopieerd in de gothic scene. Goths houden ook van de verhalen over de Addams Family of verhalen uit computerspelletjes, zoals "Alone- in-the-Dark". Klassieke gotische horrorverhalen in het tijdschriftgenre zijn bijvoorbeeld John Sinclair, Demon Killer of Professor Zamorra.
