GOJIRA INTERVIEW EMP/CLICKANDROCK

Gojira werd in 1996 achterin een garage in de Bayonne regio verwekt, omarmd door de illusie van twee broers met een harmonieuze maar moeilijk te begrijpen achternaam (Duplantier).

We kunnen niet ontkennen dat er in Gojira iets bijzonders zit, een onontkenbaar verschil met de rest. Er is veel werk gedaan, momenten van opoffering, een obsessieve wil en een onbreekbare vastberadenheid droegen bij aan de grootste permanente steun: die van een hele familie.

Gojira keurt en herziet alle codes van Death Metal om het genre toegankelijker te maken zonder noodzaak voor bloedoffers, betoverde duivels, bevrijde monsters of enige provocatie van het macabere. De muziek is niet een erfenis van tieners, maar een volwassen dood die ons face to face confronteert, in lichaam en ziel naar een pad tot sereniteit.

Met "L'Enfant Sauvage" steeg Gojira naar het volgende niveau, naar een andere dimensie in het bijzonder. Het werd tijd om de sleutels van Gojira's succes te begrijpen... Van het verhaal over de zoektocht naar hun eigen sound en het genomen pad om daar te komen. Mario en Joseph, twee broers, kwamen terecht in iets groters dan gewoon een rockband.

1. Wat betekent dit nieuwe album voor Gojira?

Joseph: Het is een nieuwe en belangrijke periode voor de band wanneer we het over kwaliteit hebben. We hebben veel veranderingen gehad wat betreft uitrusting, personeel voor tours en promotie, we zijn erg blij een belangrijke plek in Europa te krijgen. Dit is de eerste keer dat ons album tegelijkertijd in alle landen ter wereld wordt uitgebracht en dat is voor ons erg bevredigend. Het is een album waarmee we erg betrokken waren tijdens iedere fase. We zijn blij met het resultaat. Dit album voorziet ons zeker weten van een "voor en na" beeld van de geschiedenis van de band.

2. Naar mijn mening is jullie muzikale evolutie het belangrijkste. Het album laat jullie filosofie van het leven horen zonder jullie identiteit als band te verliezen...

Joseph: Precies, dat heb je goed opgesomd! Ik heb er eigenlijk niets meer aan toe te voegen, je hebt perfect uitgelegd wat de bedoeling is van het album. Bedankt voor je waardering!

3. Het is een album met de basis in jullie gedachten, jullie emoties, gevoelens... Is het een reflectie van jullie leven?

Joseph: Klopt ook. In het album hebben we momenten uit ons leven geconcentreerd. We zijn gegroeid, we hebben geaccepteerd wie we zijn en we hebben het laten horen in onze muziek. De thema's werden, op een spirituele manier, geïnspireerd door onze levens en actuele problemen van de samenleving. Het album openbaart elk van ons, onze interne ritmes, wat we zijn... Het is het geklop van onze harten.

4. Het is duidelijk dat er een grote vooruitgang is wanneer je zingt in de nummers. Wat zijn de redenen? Is het je gevoel voor humor, je stijl, je manier van zingen?

Joseph: Bedankt! Ik heb hard geoefend om beter te worden en om het album beter te maken. Iedere dag oefen ik een uur lang zodat ik zo goed mogelijk zing. Ik leer ook veel tijdens tours. In alle nederigheid vind ik dat je gelijk hebt, ik denk dat jonge fans dicht bij me staan door hoe ik zing.

5. Vanaf het moment dat ik de titel van het album wist stelde ik me meerdere dingen voor door mijn dagelijks werk met kinderen. Aan de ene kant stel ik me een kind voor met een sterk en rebels karakter, maar aan de andere kant dacht ik aan een kind geboren in een wilde omgeving en daarna opgebracht, zoals de humanistische visie uitlegt. Welke was de bedoeling?

Joseph: Ik herinner me wanneer we besloten dat dit de titel zou worden. Mario en ik gingen naar de studio en presenteerden het aan onze co-producer. Wij waren er helemaal van overtuigd. "L’Enfant Sauvage" representeert de rebelsheid van kinderen omdat ze direct zijn en hun gevoelens laten zien en openlijk kunnen praten zonder complexen. Met deze titel willen we onze irritatie met de samenleving uiten, gerelateerd aan het karakter van kinderen. Het is een zin die ons blij maakt en het is in het Frans, wat ook belangrijk is voor ons.

6. Met "L’Enfant Sauvage" laat Gojira rebelsheid zien en de evolutie van een kleine naar een grote band...

Mario: Yeah! Er zit zoveel symbolisme in de titel. We zijn veel gegroeid, zowel persoonlijk als professioneel in Europa. Veel van onze emoties komen door deze verandering. Het is net als wanneer je een tiener wordt als kind, of volwassen wordt als tiener.

7. Jullie hebben een compleet humanistisch album op zoek naar de meest intieme gevoelens van mensen...

Mario: Dat is het idee. Ons eerste album "Tierra Incognita" volgde deze filosofie; het werd een album waarop we onze woede lieten horen. Daar zijn we weer mee verder gegaan door onze rebelsheid en irritaties over de samenleving te uiten. Misschien is het je opgevallen dat Onze beste biografie in de thema's van onze albums zit.

8. Er wordt wel eens gezegd dat jullie geïsoleerd leven van nieuwe technologie, een soort van terug in de tijd...

Joseph: Dat klopt niet. In het verleden ben ik zo geweest, maar we zijn al lang onderweg en we hebben nieuwe technologie nodig om in contact te blijven met onze familie, vrienden...

9. Joseph heeft een solitair moment in zijn leven gehad?

Joseph: Een jaar lang in een hut geleefd, met niemand contact gehad behalve een paar keer met Mario. Het was een spirituele ervaring voor me, geen electriciteit, computers... Koken op een gemaakt vuurtje, eten wat de planten en dieren me konden geven, geen telefoon... Het was een meditatieproces wat ik nodig had.

10. En hoe was het om terug te komen in de alledaagse realiteit?

Joseph: Erg vreemd...

Mario: Hij is een vegetariër. In het begin smaakte alles hem slecht.

Joseph: Het is een verrijkende ervaring geweest maar ik moest terugkomen omdat Gojira aan het werk ging.

11. Duplantier is je achternaam, Duplantier is ook een synoniem voor kunst. Je komt uit een familie met kunstenaars en artiesten in verschillende disciplines. Je vader was schilder, je moeder beeldhouwster, je zuster fotografe... Was het de ideale familie om je creativiteit te beoefenen?

Joseph: Nou, onze familie is erg groot doordat we veel neven en nichten hebben en veel daarvan zijn geen kunstenaars of artiesten. Onze moeder, die Amerikaanse is, en onze vader, Fransman, gaven ons onze achtergrond. Ze gaven ons de ruimte om op te groeien in deze kunst. Ze helpen en ondersteunen ons altijd. We hebben neven en nichten die graag hetzelfde hadden willen doen, maar dat simpelweg niet konden door school of academische redenen. Onze ouders hadden niet veel geld, maar dat was geen reden om te stoppen. Onze vader heeft altijd hard gewerkt en leerde ons dat hard werk nodig is om te krijgen wat je wil.

Mario: Onze ouders lieten ons zien dat het muzikantenleven niet makkelijk is, maar ze hielden ons nooit tegen in het achterna gaan van onze droom. Ze waren altijd realistisch, positief en ondersteundend, en dat maakte ons sterker. Als we een andere familie hadden gehad, was het realiseren van onze droom waarschijnlijk een stuk moeilijker geweest. Maar onze ouders waren altijd erg betrokken.

12. Jullie geïllustreerde kunst is gebaseerd op surrealistische scenes, met karakters zie ongemakkelijke verhalen vertellen. Waar kwam de inspiratie vandaan?

Mario: Ik denk dat het komt door de complexiteit van onze wereld en de mensen die erin leven, een combinatie van natuur, religie en onze omgeving. Ook probeer ik Vreemde situaties te presenteren in mijn kunst, zoals slakken die monsters of beesten aanvallen. Sommige dingen hebben te maken met de kracht van de natuur en menselijke overheersing. Ik analyseer niet wat ik schilder, maar ik weet wat ik doe. Het is een soort denkbeeldige wereld om onze menselijkheid duidelijk te maken. Als je kijkt naar de afbeeldingen op mijn drumvel kun je het zien, een oud huis, een boom, een kleine jongen. Het is een voorbeeld van een eenzame man. Het is bijbels. Dit zijn beelden die ik in mezelf heb gevonden.

13. Als canvas gebruiken jullie sommige objecten die jullie gebruiken tijdens concerten of in opnamestudio's. Is de manier om jullie muzikale kunst te begrijpen, met jullie beeldende kunst?

Mario: Ik besliste een keer om oude of kapotte uitrusting te gebruiken in plaats van het weg te gooien. Dus ik schilder ze als ondersteuning van mijn schilderijen en daarna kunnen de fans het krijgen.

14. Twee broers in een band die samen al veel hebben meegemaakt, goede en slechte momenten. Is het moeilijk om een goeie balans te vinden tussen jullie en de twee andere bandleden?

Joseph: We hebben een fantastische relatie met Michel en Cristian omdat ze als broers voelen. In het verleden speelden ze in een band waarin bepaalde leden ook broers waren, dus ze begrepen de situatie perfect. Ze zijn makkelijk en flexibel, precies het tegenovergestelde van ons. We voelen ons erg aangevuld door ze. Eerst werden we boos, schreeuwden we en gooiden met gitaren, maar dat was in het begin. We zijn een stuk volwassener geworden en nu gaat het relaxter.

Mario: Ik was een persoon met een koppig karakter, maar ik heb geleerd hoe ik moet vergeven en begrijpen, communiceren met anderen en luisteren naar hun meningen.

Joseph: Het is in het leven belangrijk om te leren dat er verschillende meningen zijn en hoe je ideeën kunt accepteren die niet van jezelf zijn.

Mario: Door samen te werken kom je erachter waar je grenzen liggen. Ik ken mijn broer beter dan wie dan ook en hij mij ook. Tegenwoordig valt er goed te praten en begrijpen we elkaar goed.

Joseph: Het is belangrijk om te vermelden dat onze bandleden geen drugs gebruiken en dit feit voorkomt onnodige discussies. We hebben echt een goeie relatie.

15. We gaan afsluiten met een lach... Wat voelden jullie toen jullie op reis waren naar een Australisch festival in een vliegtuig vol metalbands?

Joseph: In deze ongewone vlucht zaten Meshuggah, In Flames, Hellyeah en Lamb Of God. Allemaal metalbands. Tijdens de vlucht was iedereen aan het schreeuwen. Ze schreeuwden wanneer we aankwamen, opstegen en landden. Wij zijn vrij stil en het leken allemaal grote kinderen, we hebben erg veel gelachen om eerlijk te zijn. Ik herinner me dat een lid van Meshuggah een pornofilm liet zien op de schermen in het vliegtuig en iedereen begon weer te schreeuwen, gekkenhuis! Een lid van Jackass heeft een band, die gozer was helemaal bezopen. Hij viel constant omver in het vliegtuig en toen we uitstapten was hij al zijn papieren kwijt omdat zijn tas openstond, niet te geloven en erg grappig!

Door Vicente Ramírez & Vanesa Rubio EMP SPAIN TEAM