De grootvaders van de Neue Deutsche Härte zijn Die Krupps, Laibach, Kraftwerk en DAF - eigenlijk bands uit het postindustriële veld. Kenmerkend zijn hun Duitse teksten, gekoppeld aan een hard geluid. Maar de eerste keer dat men sprak over "Neue Deutsche Härte" was toen Oomph! hun album "Sperm" uitbracht in het midden van de jaren '90. Vervolgens waren er bands als Schweisser, Fleischmann en Prager Handgriff en ook Rammstein deed mee met hun stijl en verwierf zelfs internationale bekendheid.
De namen van de bands alleen al duiden op de nabijheid van het industriële tijdperk, waaraan ook het oude industriële geluid was gewijd: Eisenvater, Von Den Ketten, Stahlhammer, Megaherz. De nabijheid van de muziek bij rock en metal is duidelijk. Maar ook de "Neue Deutsche Härte" deed zijn naam eer aan met de zang. Diepe stemmen, gerolde "R", militair gezang, dubbelzinnige uitspraken, betekenisvolle hints met veel ruimte voor interpretatie: De teksten vieren mannelijkheid en strijd en worden niet zelden geïnterpreteerd in de richting van een rechtse oriëntatie. Samen met de martiale uitstraling van de muzikanten is ook deze nasmaak moeilijk uit te wissen, ook al spreken veel bands van Neue Deutsche Härte zich expliciet uit tegen rechts-radicalisme of een verheerlijking van oorlog en het Duitse verleden. Vertegenwoordigers van Neue Deutsche Härte op Gotische festivals zijn bijvoorbeeld Eisbrecher of Stahlmann.
