Het is moeilijk te geloven, maar neoklassieke muziek, die erg populair is in de zwarte scene, gaat ook terug op de post-punk. Als je bijvoorbeeld luistert naar de muziek van de Venomettes, die midden jaren '80 opkwamen in het post-punk milieu, dan hoor je klassieke instrumenten en opera-achtige zang. Leden van de Venomettes mengden zich ook in de bekende post-punk bands als Siouxsie and the Banshees of de Virgin Prunes. Toen de band In The Nursery vervolgens eind jaren '80 met hun album Stormhorse kwam, was het neoklassieke genre in de zwarte scene geboren. Tegelijkertijd verscheen ook Dead Can Dance op het podium met klassieke instrumenten. Andere vertegenwoordigers zijn en waren Ophelia`s Dream, Arcana, Dark Sanctuary of Love Is Colder Than Death.
Karakteristiek voor het genre neoklassieke muziek zijn de - overwegend vrouwelijke - operazang en het gebruik van klassieke instrumenten. Maar het hoeft niet per se klassieke muziek in de ware zin van het woord te blijven. Ook synthesizers of geluidseffecten zoals bellen of samples worden gebruikt. Er wordt ook geëxperimenteerd, bijvoorbeeld met Afrikaanse percussie-instrumenten, Australische didgeridoos of Aziatische snaarinstrumenten. Er zijn geen grenzen aan de muzikale verbeelding. Af en toe wordt de wijk naar Ritual of Dark Ambient duidelijk. Op het podium bieden de neoklassieke bands vaak een sfeer die doet denken aan een bezoek aan de opera.
