Alle recensies van Jeroen G.
Gepost op: 26 april 2014
modieus....
de Britse band liep vooruit op de status van dit album of de fan-base...Het album is een te koesteren ikoon....De zanger van de band doet anders vermoeden , want er zijn legio mensen die zo zingen als hij. Echter, de percussie en de gitaar , die alomtgenwoordig zijn, zorgen voor een stevige dosis extra en maken iedere song tot een te koesteren en razendsnelle metal in de stijl van de snelste bands. De gitaristen zorgen ook voor veel versnelllingen en veranderingen van tempi en er zijn enige effecten met de beatbox en de synth. De liederen over freedom, emptiness, dying, etc zouden depressief kunnen zijn, doch er zijn occasionele echo's en Ofra Haza zingt mee , natuurlijk niet, op dit vijftig minuten album. Het geluid van dit album was toen, in 1993, modieus evenals nu...
Gepost op: 7 april 2014
post/punk
Deze band bestaat reeds sinds de jaren 80 van de vorige eeuw en mogen rekenen op veel fans in ...Duitstalige gebieden. Dit album is de meest recente uit een reeks en nog immer leunt hun muziek, spreekwoordelijk gezien, op de stijl van Sisters of Mercy. Ten opzichte van die band, is de zang iets minder aangezet, maar bepaald niet rijker, en zijn de liederen iets depressiver, doch wel avontuurlijk...De Duitse taal past uitstekend bij dit soort muziek, toch heb ik een beetje de indruk dat de band is blijven steken... Immers, de tijd van de post/punk is eigenlijk voorbij...Alle titels van de songs bestaan slechts uit 1 woord, 1 keer met een III erbij en dit is echt niet het beste album om kennis te maken met de muziek van deze band....ik heb gehoord en gemerkt dat daarvoor de albums priesthill en an den ufern zich beter lenen. Desalnittemin...dit is een goed album...
Gepost op: 6 april 2014
imponerend
De verwachtingen die deze blockbuster schiep, zijn op velerlei wijzen ingelost. De muziek geeft dat extra aan de prima gefilmde situaties in bijvoorbeeld Israel, grote steden in de VS en dat geisoleerde bureau van de VN in Engeland. De held weet juist tijdig het anti/virus te bemachtigen en de zombies in de film zijn verrassend snel en sterk. De finale is praktisch onvoorspelbaar en eigenlijk best simpel, waardoor de film, die niet vrij is van moraal en emotie, boeiend wordt...
Gepost op: 6 april 2014
armed and dangerous
Vrij veel, zoniet alle, gevaarlijke spreuken zijn op dit bekende album van de band van toepassing. Er zijn weinig mensen die de muziek in eerste instantie herrie vonden. In 2 e instantie, echter grijpen de meeslepende en ruige songs je ongewild naar de strot op een goede wijze...vind ik. Alleen ondanks of dankzij de titel, territorial pissings , drain you, hadden wat mij betreft dit album niet mogen halen. het is geen hardcore punk of metal/core, maar dit album is een lichtend voorbeeld van de grunge, misschien komt de benaming pschydelic rock...in de buurt. Voor de rauwe energie zorgt hoofdzakelijk de opmerkelijke zang, hoewel verrassend veel instrumenten, met name de bas/gitaar, niet onverdienstelijk zijn. Het album kent een verborgen song, nummer 13, en de veelbesproken cover is een verwijzing naar de verloren onschuld van de jeugd....
Gepost op: 19 februari 2014
precies zoals men verwacht, eigenlijk...
Het klinkt ingewikkeld en misschien niet erg muzikaal maar deze band schildert in klanken en mystiek. Bij de 1e song zorgt een engel-achtige stem van een zangeres voor vervoering, doch de andere zang is vrijwel onverstaanbaar en ranzig, misschien modieus. Maar alles past, want de ambiances zijn dreigend, met wind-geluiden plus de folk-gitaar en getokkel, en vaak langzaam opbouwend...Deze cd past prima in de Southern Lord-stal, het label van de cd, en de song-titels zijn slechts soms leesbaar, woodland cathedral, astral blood etc, doch de sfeer is immer duidelijk en dreigend aanwezig..De 7 songs zorgen voor 48 minuten speeltijd en .... gelukkig de engel-achtige stemmmen klinken vaker dan alleen als intro bij nummer 1. De naam van de band, de aankleding van de cd, Southern Lord, geven de consument de juiste impressie...Een groot voordeel is, vind ik dat de songs vaak opbouwen naar een climax met gitaar of percussie, die vaak intens en hard, imponerend is, doch de ritmes zijn ongeveer even ingewikkeld en ranzig als veel van de zang...Volgens vele critici is dit de beste cd van de band en ik moet zeggen dat ik ivm de voorganger, black cascade, niets positiefs vond..
Gepost op: 21 januari 2014
waar blijft de climax...
misschien heb ik iets gemist, maar de instrumenten en de zang klinken enerzijds opvallend zuiver, anderzijds ontstellend gewoon. Er zit veel energie in de muziek en de duur van de cd, is ook meer dan volwaardig, 42 minuten voor 10 songs, doch een climax blijft vaak uit, alles is mid/tempo. Men zingt over Sternen, Glut und Blut, Feuer, Blut, die Antwort, doch zelfs de sporadisch klinkende doedelzak, mandoline, romantische cq gothische samenzang etc zorgen voor uiteindelijk iets te weinig spanning, vind ik...
Gepost op: 11 januari 2014
permanent
er waren destijds reeds mensen die zich beseften, vooral in Engeland, dat deze song-cyclus van de band, voorheen Warsaw geheten, geniaal was. Dat is tevens mijn huidige indruk, immers de zang van Ian was toen reeds zonder gelijke...enerzijds monotoon, doch anderzijds passioneel..Hij `speelt" met een set aan woorden en begrippen, waaronder de liefde, eenzaamheid, afzondering, blijvende, voornamelijk fysieke zaken, en de rest van de band zorgt voor het geweldige ritme. Dit concert maakte onderdeel uit van een reeks, en ondanks dat de zanger behoorlijk evident preludeert op diens levenseinde, en de teksten dus depressief zijn, is de uitzinnige menigte te horen op deze vrij bijzondere plaat. Veel, maar niet alle, songs zijn op cd te vinden...Hier heeft bv de song control etc een bijzondere betekenis, maar men zou kunnen zeggen dat die "verzuipt" in het ritme...Men is deze soort iconische en wat mij betreft imponerende muziek, later, post-punk gaan noemen...Ach, hoe de muziek op deze plaat klinkt, is rauw en krakend, soms vals , doch daardoor heerlijk...
Gepost op: 28 december 2013
circus /vuur en de Duitse taal
Het meest recente werk van de band, vind ik niet erg boeiend en juist dan staan er enkel video/clips van spannende songs op deze dvd. Ik kan enkel via het menu info over de clips vinden, en de zanger figureert hierin als een soort clown en spierbundel. Af en toe staat hij in vuur en vlam, maar dat rechtvaardigt geheel de titel, vind ik. misschien is dat subjectief, maar ik vind de kwaliteit van de muziek prima en ook niet traag, alleen moet ik nog eens proberen de andere opties te vinden... Nog immer vind ik " Du Hast " het beste lied van ze..., want zij gebruiken het Duits op een manier dat het lijkt alsof het jij haat is...in het begin..... en sowieso is de tekst heerlijk ironisch, surrealistisch etc...Frans Bauer heeft hiervan een hilarische en eigenlijk slechte cover opgenomen, die allicht niet op deze cd prijkt...
Gepost op: 26 december 2013
wat ging eraan vooraf?
Op zich poogt men de kijker duidelijk te maken wat aan de opleving van het macabere en mysterieuze boek qua opleving vooraf ging. De fx die er legio zijn, zijn iets anders dan men verwacht in deze remake, maar nog immer vrij geniaal etc, doch wel overlopend van bloed. De kelder waarin door het boek, waarschijnlijk lang geleden, het levensvernietigende, werk is gedaan, wordt door enige daar, niet bij toeval gerakende pubers, in werking gezet. Via 1 van de tjdelijke bewoonsters, vindt een morbide en eigenlijk vrij lange, maar niet langdradige morbide finale plaats. Met deze film kan ontstellend weinig worden gelachen....en gelukkig zijn er dan de min of meer fascinerende effecten en legio sexy pubers...
Gepost op: 21 december 2013
best of ...extra...
over 2 cd ´s heeft de band met de bekende zanger van de band Tool, een compilatie va min of meer eigen songs uitgesmeerd. Het is en blijft niet veel meer dan een, overigens imponerende, tour de force van de zanger, daar de 1e cd is gevuld met hits en songs afkomstig van studio/albums. Op de 2e cd staan wat remixes, covers van andere songs en nimmer eerder verschenen en/of live uitgevoerde liederen. De techniek, ritme´s etc van de muziek, gitaren percussie daargelaten imponeren de songs van mer de noms het meest en dat is toch enigszins jammer....