Alle recensies van Thomas J. V.
Gepost op: 10 november 2014
Wat is er gebeurd?
Na de uitstekende Metal Opera: The Land of New Hope, heeft
Timo Tolkki laten zien dat hij meer in zijn mars heeft als gitarist en
producer zijnde. Een mooi melodieuze Power Metal album met variaties
her-en-der en geweldige sessies van gastoptredens.
Na nog geen jaar komt Timo met zijn Metal Opera opvolger:
Angels of the Apocalypse. En in de interview had hij gezegd dat het één
van zijn "sterkste" album is in zijn hele carrière.
En hier is het dan, het opvolgertje. Weet je, ik zeg altijd maar
"Smaken verschillen", maar ik ben hoogst waarschijnlijk niet de enige die
denkt dat dit een ongelofelijke tegenvaller is. Bijna alles is op autotune,
3/5 van de drumtracks zijn gelijkmatig en de mastering is matig.
Timo, waar gaat dit heen? Misschien had hij net zo goed iets meer tijd
door moeten doorbrengen in het mixen en masteren.
Hoewel, sommige zijn weer een stuk beter dan de andere. Het is vooral
het begin dat van het album dat zwaar tegenvalt. Maar meningen zijn
meningen. Ik vindt juist dat The Land of New Hope één van zijn beste
album is in zijn carrière.
Gepost op: 27 juni 2014
En het verhaal gaat verder...
Na een geweldig begin met Valley of the damned, hebben we hier het
tweede album van DragonForce met de naam Sonic Firestorm.
Ik heb hier weinig over te vertellen, ik zeg wel dat de band nu nog sneller
willen zijn met hun tracks, dat staat op de booklet over hun muziek:
"...Althrough many would say that 'Valley of the Damned' marked the
beginning for DragonForce, I have always said that 'Sonic Firestorm' is
the album where we really found 'the DragonForce sound' - a big step
forward from 'Valley...'."
En dan met de highlights zoals Fury of the Storm en de bonustrack
Cry of the Brave, als de grootste voorbeelden voor hun nieuwe sound
voor opkomende releases.
Ik weet zelf niet hoe ik me daar bij moet voelen. Ik bedoel
Valley of the Damned was een pracht van een voorbeeld, maar door de
sound nog "sneller te maken" maakt het nog geen klassieker. Als ze het
voor hunzelf nog moeilijker willen maken door zoiets te bedenken, dan
weet ik vast wel hoe dat live gaat klinken.
Over deze album gesproken, het is niet slecht. Nog steeds prachtige
songteksten en onnodige lange gitaarsolo's. Maar als het aan mij lag is
het net "Make- and forget" een soort StudioForce en dat het live uit de
hand kan lopen.
Nou ja, het is wat mensen er zelf van vinden. Wat ik er van vindt is dat het
een goeie tweede poging was tot een tweede klassieker. De eerste poging
was voortreffelijk en de tweede poging was de moeite waard geweest.
Gepost op: 27 juni 2014
Engelands' Klassieke Debuut
De kleine geschiedenis hierachter is dat een paar bandleden van
DragonForce eerst in een band waren in Nieuw-Zeeland onder de naam
"Demoniac". De band begon in 1993 (samen met Sam Totman) en
speelde rouwe Black Metal toen die tijd. Ze emigreerde in 1997 vanwege
volgens hun gezegd: "Poor New-Zealand Metal scene"
Later in 1998 kwam Herman Li in de band met de bijnaam "Shred". En
hier komt de plottwist toen Herman de plaatst overnam als gitarist
speelde ze Power Metal MET Black Metal vocals. In 1999 ging de band uit
elkaar en Sam en Herman maakte DragonHeart aan als een nieuwe start.
In het jaar 2000 hadden ze uit eindelijk hun eerste demo gemaakt onder
hun naam, en in 2001 veranderde ze hun band naam in DragonForce,
omdat er al een andere band was met de naam "DragonHeart".
Nou ja, genoeg geschiedenis nu. DragonForce (ex-DragonHeart) is een
band uit Engeland, en kwamen met hun eerste en officiële debuut album
terug in januari 2003. Er is geen twijfel mogelijk dat dit hun beste debuut
is van hun hele carrière.
De songteksten zijn prachtig, en de cover is ook erg bij passelijk. Hoewel
dat bij sommige tracks de ongelooflijk lange en repetitieve gitaarsolo's de
sfeer en beetje overnemen, maar gelukkig bij dit album valt het reuze mee.
In deze CD + DVD Remaster editie is er ook een bonustrack met de naam
Where Dragons Rule. En in de DVD zit een Live Performance van
Valley of the Damned (Japan 2004), Backstage Footage, Video Interviews,
Behind the Scenes, In-Studio Footage en Video Commentary.
Als u echt de wil hebt om lekker los te gaan op snelle en bekwame
Power Metal, dan raad ik u dit album aan.
Gepost op: 17 juni 2014
Is dit een droom die uitkomt?
Wayd is een band uit Slovakije, en spelen een combinatie van
Death Metal met gevarieerde Fusion en Jazz elementen. De bandnaam
"Wayd" betekend niets in het bijzonders, volgens de bandleden is het
een acroniem van een expressie dat onmogelijk te vertalen is. Het werd
uitgevonden door drummer Brano Kosa. Gitarist Richard Mayer zei in een
interview dat hij signeert zijn online berichten als "Wajda" (Dat is de titel
van het hoofd van een zigeuner gemeenschap of een dorp) Maar het is gewoon een grap.
Decadence is de 3de album van Wayd. Hoe dan ook, het is een bijzondere
en een erg collectieve album, het kun je gewoon niet laten liggen. Zoveel
variaties en ritmes met veel kracht en toepasselijke saxofoons door
Jozef Blazovsky en Mário Gapa Gerba.
Een zeer goeie CD, perfecte muziek en geweldige variatie.
Zeker een aanrader!
Gepost op: 19 april 2014
Datbass
Je hebt bands die helemaal geen behoefte hebben aan een basspeler,
zoals Pig Destroyer in de periode van 1997 tot 2013.
Maar de band Neoandertals uit Estland maakt vrijuit de meest vaagste
muziek in de geschiedenis van Metal. Deze twee-mans band spelen
Death Metal zonder gitaar, en gebruiken alleen basgitaar en een drum set.
Ik kan moeilijk zeggen dat het origineel is, maar klinkt het ook?
Eerlijk gezegd, het is niet slecht. Maar na een paar keer luisteren wen je
er wel aan. De songteksten als je het mij vraagt zijn geweldig.
Gepost op: 13 maart 2014
Niet verder dan de Maan
Vanuit de duistere kant van Münster waren er een stel jongeren bezig met
het voorbereiden van een album. En hier is het, de eerste album van
Rêverie. En om heel eerlijk te zijn, ze hebben erg veel talent.
De tracks van de horizon; zo in één album gepropt. Met ruim 79 afspeel
minuten en 3 bonus tracks, heeft platenmaatschappij Napalm Records
weer een voortreffelijke Dark-ish Gothic Metal meesterwerk.
In Mond speelt Michael Rhein (In Extremo) als steun vocalist, en is ook
gelijk mijn favoriete track in de hele album.
Voor de rest vindt ik dat Rêverie een nogal originele sound heeft, en dat er
bij sommige tracks er wel eens harsh vocals en blastbeats voorkomt.
Wel degelijk een uitstekende en melodieuze album.
Gepost op: 30 januari 2014
This is the age of...
De Noord Brabanders gaan er weer hard op los, perfecte Thrash en
Death Metal tracks met brute snelheid.
Er is één ding wat absoluut niet nodig was, en dat is de Introductie van de
album. Het enige wat er ten vore komt is: "This is the age of... (chaos, war,
retribution, etc.)" Dat maakt het geen slecht album, het was alleen niet
echt nodig.
Deze Deluxe/Limited Edition heeft een bonus track:
11. Legion of the Damned
De track komt oorspronkelijk van hun 2006 debuut Malevolent Rapture,
het is opnieuw opgenomen met een gast optreden van niemand meer dan
Peter Tägtgren (Hypocrisy, Pain)
Voor de rest is het een top album!
Algemene ritmes, maar op top kwaliteit.
Gepost op: 30 december 2013
Godhate: Zo "Vader" zo zoon
De Zweedse band Godhate stond al eerder bekend terug in 1991 met de
naam Throneaeon. In die tijd hebben ze 3 releases gemaakt onder andere
1 EP en 2 albums. In 2003 hebben ze hun bandnaam veranderd in
Godhate en begonnen met repeteren. Vervolgens hebben ze niet veel
gedaan 1 EP en een cover gemaakt van At the Gates' Kingdome Gone als
een Tribute.
Uiteindelijk ging de band uit elkaar in 2006 en kwamen na 3 jaar weer bij
elkaar, plus met de release van Equal in the Eyes of Death.
Een verrassende terugkering natuurlijk. En met de songteksten over
Anti-christendom is het net de band Vader.
Geen Copycat van Vader vindt ik, maar wel een zeer goeie album.
Gepost op: 29 december 2013
Avullo
De Spaanse band Avulsed komen weer met hun 5de brutale album
genaamd Nullo.
Alle songteksten zijn geschreven door David Sanchez Gonzalez behalve
Fair Flesh Obsession en Maggotfilled, deze tracks zijn geschreven door
Rogga Johansson.
Bijna alle tracks hebben hun sterke kanten, de ene heeft gitaar solo's en
de andere zijn sneller en brutaler. Allemaal goed gebalanceerd, ik kan hier
geen nadelen in vinden.
Zeker een brutale album, een aanrader!
Gepost op: 15 december 2013
Kool
Ik zou graag mee willen doen en bij de Khaos Legions groep aansluiten.
Maar sinds Angela Gossow in de band zit is er nauwelijks wat veranderd.
Hoe geweldig het ook klinkt en dat voor een vrouw, ik heb nog wel steeds
hoopvolle gevoelens voor Arch Enemy. Zoals track 3 Bloodstained Cross,
het zit vol met mooie melodieën en harmonieën.
Wat de Amott Brothers betreft, ze klinken allebei geweldig en ze doen
goed werk met melodieën, harmonieën en solo's. Alleen, Christopher is uit
de band gestapt, en Nick Cordle (ex-Arsis) komt daardoor in de plaats.
Voor de rest is het een goed album.
Prachtige gitaar solo's en verbluffende blastbeats bij sommige tracks.
Een aanrader!